Аьлданаькъан Ӏалима Руслан
Аьлданаькъан Руслан | |
---|---|
![]() | |
БӀарчча цӀи | Аьлданаькъан Ӏалима Руслан |
Ваь таьрахь | 6 лайчилла 1973 (51 шу) |
Ваь моттиг | Караганда, Казахий ССР |
БӀорахол |
![]() ![]() |
Дешар | Буро тӀара А. Джанаева цӀерагӀа йола суртанчала училище |
Аьлданаькъан Ӏалима Руслан (Эльдиев Руслан Алимович; ваьв 6.11.1973) — россе гӀалгӀай суртанча. ГӀалгӀай Русублика халкъа суртанча. «Россен суртанчий союза» доакъашхо. ГӀалгӀай Республика герб дагадехар а, диллар а ва[1][2][3].
Биографи
Аьлданаькъан Руслан ваьв 1951 шера лайчилла бетта 6-гӀча дийнахьа Казахий ССР Караганде[2].
1973 шера М. Джемала цӀерагӀа йолча Селий мехкарча суртанчала училище деша этта хиннав Руслан. ТӀехьагӀа дешар дӀахо дӀадихьад Буро тӀарча А. Джанаева цӀерагӀа йолча суртанчала училище живопись Ӏомаеча отделене[2]. 1977 шера чакхадаьккхад цигара дешар[3].
Цу шера МагӀалбике хьайийлача ГӀалгӀай мехка хьалхагӀарча берий суртанчала ишколе директоралла эттав. Из хьаеллара духьа а дуккха къахьийга хиннад Руслана. Цига болх беча юкъа массехк къона суртанчий ноахал кхедаьд цо. Иштта, цу юкъа хиннаб Руслана белхий хьалхара гойтам а[1].
1981—1990 шерашка цкъа хьалха Тамбовскии, тӀаккха Орловскии областашка ваьхав тайп-тайпара белхаш деш. Цу юкъа Руслана кхоллама никъ сеца хиннаб[1].
1990 шера ший мехка цӀавеча кхоллам юха болабаьб. Духхьал цу хана эггара чӀоагӀагӀа дегӀабенаб цун из. ГӀалгӀай мехка а тайп-тайпарча россерча пхьешка хиннад Руслана белхий гойтамаш: Уфе, Ростове, Краснодаре, Ставрополе[1]. Цул совгӀа дунен къамашта юкъерча гойтамий а доакъашхо хиннав[3].
Аьлданаькъан Руслан дакъа лоацаш ва «Россен суртанчий союз» яхача ерригроссе кхолламхой юкъарлен организацен ГӀалгӀай отделенен чухьа. ГӀалгӀай мехка паччахьалкхен гойтача исбахьалений музее дад цун белхаш, иштта къаьстта йолча коллекцешка а дад Россеи, доазал дехьеи[2].
ЦӀихеза белхаш
Руслана эггара цӀихезагӀа, гӀорбаьннагӀа болх ба ГӀалгӀайчен герб. Бакъда, из боацаш кхы а да, масала[1][2][3]:
- «ЦӀей» («Праздник»)
- «ХьоалчагӀа» («Свадьба»)
- «ВӀовнашка» («Вовнушки»)
- «Пхьугой гӀала»
- «Хамхи»
- «ТӀумхи»
- «Последний защитник Брестской крепости»
- «Спецпереселенцы».
Хобби
Руслан ший керттера гӀулакх леладарал совгӀа дукха дезаш ва бешлелаяр а зизашлеладар а[1].
Алар
«Сона хетаргахьа, суртанча — гаьнна хьалхашкахьа хьежаш а кхычунна зе ца могар зе ховш а вола саг ва».
Долчча тайпара йоазув (эрс.)«Мне кажется, что художник — это человек, смотрящий далеко вперед и умеющий видеть то, что не способен разглядеть другой».
«Дуккха хӀама зувц вай: бӀаргаш да вайга, амма гац вайна, лергаш да вайга, амма хазац вайна. Сердало Ӏенах къоастаде магац, бесаши беса Ӏенаши зувц, кепаш къоастайиц, хӀаьта эггара новкъагӀа — Дала кхелла вайна гонахьара хозал гац вайна. Из хозал го могаш вола саг ва суртанча, вӀалла цун сурт дила ца хой а».
Долчча тайпара йоазув (эрс.)«Мы многого просто не замечаем: имеем глаза, но не видим, имеем уши, но не слышим. Не можем отличить свет от тени, не замечаем цвета и оттенки, не различаем формы и, что самое обидное, не видим окружающую нас красоту, которую создал Бог. Вот тот человек, который имеет способности видеть всю эту красоту, и есть художник, даже если он совсем не умеет рисовать».
Белгалдаккхар
ТӀатовжамаш
- М. Оздоева. Успеть раздать при жизни : [рус.] : ст. // «Ингушетия». — 2019. — 25 ноября.
- Л. Алмазова. История одной картины. : [рус.] : ст. // Государственный музей изобразительных искусств Республики Ингушетия (официальный сайт). — 2022. — 9 июня.
- Изобразительное искусство Ингушетии : илл. изд. / сост. Л. А. Алмазова. — Министерство культуры Республики Ингушетия, Государственный музей изобразительных искусств Республики Ингушетия. — Ростов-на-Дону : Изд. центр «БИБОП», 2020. — С. 231. — 1000 экз.