569 шу вай замал хьалха

Рувики материал
Шераш
573 шу вай з. хь. · 572 шу вай з. хь. · 571 шу вай з. хь. · 570 шу вай з. хь.569 шу вай з. хь.568 шу вай з. хь. · 567 шу вай з. хь. · 566 шу вай з. хь. · 565 шу вай з. хь.
Иттшераш
580-гӀа шш. вай з. хь. · 570-гӀа шш. вай з. хь.560-гӀа шш. вай з. хь.550-гӀа шш. вай з. хь. · 540-гӀа шш. вай з. хь.
БӀаьшераш
VII бӀаьшу вай з. хь.VI бӀаьшу вай з. хь.V бӀаьшу вай з. хь.

569 (пхи бӀаьи къовзткъа ийслагӀа) шу вай замал хьалха пролептически юле ханоргахоршот дийнахьа долалуш дола високосни шу да. вай замал хьалха 569-гӀа шу да ер; 1-ча эзаршера вай замал хьалха VI-ча бӀаьшера 4-ча иттшера 2-гӀа шу да; 560-гӀча шерий вай замал хьалха 1-гӀа шу да, 52-ча олимпиадай кхоалагӀа / диълагӀа шу да (кӀимарса бетта денз), −568 шу да айламаӀилман шерий нумерацех. Цул хьалха доагӀаш хиннад 570 шу вай замал хьалха, хӀаьта цунна тӀехьа хиннад 568 шу вай замал хьалха. Ер шу чакхдаьннад 2593 шу хьалха.

Хинна хӀамаш

[тоаде | тоаде чура]

Ченкехье[тоаде | тоаде чура]

  • 4-й год по эре правления луского князя Сян-гуна[1].
  • В 3 луне, в день цзи-ю умер князь Чэнь Чэн-гун (У)[2], ему наследовал Жо[3] (Ай-гун, эра правления 568—534)[4].
  • Чуское войско напало на Чэнь, но из-за траура там чусцы прекратили войну и ушли[5]. В 7 луне чэньский князь был похоронен[6].
  • (5 год Дао-гуна по «Го юй», 4 год по «Ши цзи») Цзинский вельможа Вэй Цзян (Вэй Чжуан-цзы) склонил к миру жунов и ди. Послы ди прибыли в Цзинь, жуны подчинились ему. Цзя-фу, правитель Учжун, послал Мэн-лэ поднести гуну через Вэй Цзяна шкуры тигров и барсов (эпизод 163 «Го юй»). Вэй Чжуан-цзы заключил с жунами договор о союзе[7].
  • Летом луский посол Шусунь Му-цзы (Шусунь Бао) прибыл в Цзинь[8], Дао-гун радушно принял его, Му-цзы должным образом оценил музыку (эпизод 50 «Го юй»)[9].
  • В 7 луне, в день у-цзы умерла луская княгиня Сы (Дин-сы, мать Сян-гуна), в 8 луне, в день синь-хай её похоронили[10] .
  • Зимой луский гун прибыл в Цзинь для аудиенции[11].
  • Зимой чэньцы осадили Дунь[12].

Хьажа иштта

[тоаде | тоаде чура]

Белгалдаккхар

[тоаде | тоаде чура]
  1. Конфуциева летопись «Чуньцю» («Вёсны и осени»). Перевод и примечания Н. И. Монастырева. М., 1999. С.67
  2. Чуньцю, известие 1
  3. в «Чуньцю» его имя Ни (Комментарий Р. В. Вяткина в кн. Сыма Цянь. Исторические записки. В 9 т. Т. V. М., 1987. С.255)
  4. Сыма Цянь. Исторические записки. В 9 т. Т. III. М., 1984. С.173; Т. V. М., 1987. С.106
  5. Сыма Цянь. Исторические записки. В 9 т. Т. III. М., 1984. С.172; Т. V. М., 1987. С.106
  6. Чуньцю, известие 4
  7. Сыма Цянь. Исторические записки. В 9 т. Т. III. М., 1984. С.172; Т. V. М., 1987. С.177; Го юй (Речи царств). М., 1987. С.207-208
  8. Чуньцю, известие 2
  9. Го юй (Речи царств). М., 1987. С.94-95
  10. Чуньцю, известия 3, 5
  11. Сыма Цянь. Исторические записки. В 9 т. Т. III. М., 1984. С.172; Т. V. М., 1987. С.77; Чуньцю, известие 6
  12. Чуньцю, известие 7